Elektrisch Deel van Vervangstukken van de Tabaksmachines van de Sigaretverpakker Nano Irfz44ns

Een transistor is een halfgeleiderapparaat wordt gebruikt om elektronische signalen en elektromacht te vergroten of te schakelen die. De transistors zijn één van de basisbouwstenen van moderne elektronika. Het is gewoonlijk samengesteld uit halfgeleidermateriaal met minstens drie terminals voor verbinding aan een externe kring.

Massaproduktie

In de jaren '50, onderzocht de Egyptische ingenieur Mohamed Atalla de oppervlakteeigenschappen van siliciumhalfgeleiders in Bell Labs, waar hij een nieuwe methode van de vervaardiging van het halfgeleiderapparaat voorstelde, met een laag bedekkend een siliciumwafeltje met een het isoleren laag van siliciumoxyde zodat de elektriciteit betrouwbaar aan hieronder het het leiden silicium kon doordringen, verklaart het overwinnen van de oppervlakte die verhinderde elektriciteit van het bereiken van de semiconducting laag. Dit is genoemd geworden oppervlaktepassivering, een methode die aan de halfgeleiderindustrie kritiek werd aangezien het later de massapproductie van siliciumgeïntegreerde schakelingen mogelijk maakte.

Bipolaire Verbindingstransistors

De eerste bipolaire verbindingstransistors werden uitgevonden door William Shockley van Kloklaboratoria, die voor octrooi (2.569.347) op 26 Juni, 1948 van toepassing waren. Op 12 April, hadden 1950, Bell Labs-de chemici Gordon Teal en Morgan Sparks met succes een werkende bipolaire NPN-transistor van het verbindings vergrotende germanium geproduceerd.

Materiaal

De meeste transistors worden gemaakt van zeer zuiver silicium, en wat van germanium, maar bepaalde andere halfgeleidermaterialen worden soms gebruikt. Een transistor kan slechts één soort lastendrager, in een field-effect transistor hebben, of kan twee soorten lastendragers in de bipolaire apparaten van de verbindingstransistor hebben.